Wybraliście.

Hej! Dziś o 23:59 kończy się termin oddawania głosów na temat następnego bloga. I już mogę ogłosić, że na 10 oddanych głosów 6 jest za Dramione więc teraz będę myśleć jak to ma się potoczyć a w najbliższych dniach dam wam linka do bloga. Pozdrawiam i buziaczki.

Natalia.

Rozdział 7.

Colin.

 

 

Jakim cudem nie przewidziałem tego, że Math wróci?

- Colin ty, żyjesz?- zapytał Olivier

- Nie, nie żyje od 106 lat. A co?- powiedziałem.

- Bo ciebie o coś pytaliśmy.- powiedziała Amy.

- A o co?

- Czy widziałeś Matha z tą laską, że przyjadą do Morgan Hill?- zapytała Rebecca.

- No właśnie nie. Nic nie widziałem.- powiedziałem.

- A ja nie mogłam czytać im w myślach..- powiedziała Amy.

- Ejj... może ona jest tarczą.- powiedział Olivier.

- Ale to jest nie możliwe. Przecież jakby była tarczą, to bym mogła Matowi czytać w myślach a Colin widział by Matha.

- A może  rozwinęła swoją tarczę.- powiedział Colin.

- Nie to też nie możliwe. Bo niby z kąt mieli by wiedzieć, że ma ten dar, żeby go rozwijać?- powiedział Olivier

- Dobra dość przypuszczania co z tą laską jest, trzeba się zbierać zaraz Math powinien przyjść na parking.- powiedziała Amy wstając z trawy.

Siedzieliśmy na naszej polanie jak zawsze gdy nie chce nam się iść na lekcje albo jest słoneczna pogoda i nie możemy się pokazać. Teraz wszyscy wstaliśmy i mieliśmy biec gdy nagle dostałem wizji

- Colin co widzisz?- zapytała Amy

- Rebece twoi rodzice przyjadą dziś do nas.- powiedziałem.

- Po co?- zapytała rudowłosa dziewczyna.

- Bo się za nami z tęsknili a drugi powodem jest wezwanie ich przez dyrektora do szkoły.

- Ale po co do dyrektora?- pytała dalej ruda.

- Bo muszą coś podpisać.

- Aha. Dobra biegnijmy.

Po dwóch minutach byliśmy na miejscu ale musieliśmy poczekać parę minut na parę wampirów z, którą byliśmy umówieni.

- Idźcie do samochodu. My podjedziemy do was i pojedziecie za nami.- powiedziała blondynką.

- Ok.- powiedział Math.

Całą podruż zastanawialiśmy się co bedzie dalej. Jak to bedzie dalej. Czy sie dogadamy? 

Gdy dojechaliśmy do domu Math z dziewczyna podjechali pod dom obok.

- Co oni robią?- zapytałam Rebeca wysiadaja z auta.

- Nie wiem.- powiedziałem.
Para wampirów wysiadła z auta.
- Co wy wyprawiacie tu jest nasz dom.- powiedziała Amy.
- A tu nasz.- powiedziała Math z uśmiechem.
- Nie wierz.- powiedziała Rebecca
- To uwierz.- odezwał się Math.
- Ta laska musi mieć naprawdę jaką tarczę bo przez nią nie widziałem waszej przeszłości a Amy nie może wam czytać w myślach a do tego nie czuliśmy waszego zapachu.- powiedziałem.
- Co jaka tarcza?- zapytała dziewczyna podróżująca z Matem.
- Viki ja też nic nie wiem bo sam nie mam daru wiec jeśli posiadasz tarczę to i tak jego nie blokowałaś.- powiedział Math.
- Wejdźcie, nie będziemy gadać na zewnątrz.- powiedziała Rebecca otwierając drzwi.
Gdy wszyscy już siedzieliśmy na kanapie głos zawarł Math.
- Więc tak na wstępie chciałem wam przestawić Victorie. Victorio to Amy, Rebecca, Colin i Olivier.- powiedział Math wskazując na każdego z nas osobno.
- Miło mi was poznać.- powiedziała Victoria.
- Ciebie nam również.- powiedziała Amy za nas wszystkich.
- Co was tu sprowadza?- zapytałem.
- Więc ostatnie trzy lata spędziłem w Forks ale musiałem już się przeprowadzić bo spędziłem tam za dużo czasu.- powiedział Math.
- Aha a czemu akurat tu?- zapytała Amy.
- Nie wiem. Tak po prostu.
-  Aha. Victorio czy chciała byś się dowiedzieć jaki masz dar? I czy można go rozwijać?- zapytała Amy.
- Tak.
- Colinie o której zjawią się rodzice?- zapytała Amy.
- Około siedemnastej.- powiedziałem.
- Więc odwiedźcie nas dziś jeszcze raz ale około siedemnastej osiemnastej jak zjawią się rodzice. Ucieszą się jak zobaczą ciebie Math. A nasz tata zobaczy jaki masz dar Victorio.- powiedziała Amy.
- Dobrze to do zobaczenie.- powiedział Math wybiegając z dziewczyną.
Byłem ciekawy jak to się stało, że oni razem podróżują. Czy przemienił ja Math? A może poznał już przemienioną? Czy są razem? Jak nie Math ją przemienił to kto? Po co? Od jak dawna ze sobą podróżują?Tyle pytań nasuwa mi się namyśl.
- Colin????- powiedział Olivier.
- Co?- zapytałem.
- Grasz czy nie?- zapytał Olivier pokazując na drugiego pada leżącego na stole.
- Pewnie.- odpowiedziałem.
 



Zwiastun

Serdecznie zapraszam na zwiastun mojego Bloga :D
Wcześniej próbowała mi pomóc moja kuzynka ale coś nie wypaliło.
Pozdrawiam i całuski.
Ps. Zuzia zajmuje się wykonywanie zwiastunów.
I chyba ja też się zajmę.

POPRAWKA

ZAMIAST PANKA MA BYĆ PUNKA.

Rozdział 6.

Victoria.

 

- Co tam porabiasz?- zapytałam.

- A nic.- powiedział patrząc na mnie.

Był strasznie zaszokowany moim stroję.

- To ja idę się ubrać.- powiedziałam.

- Dobrze ja też pójdę się przebrać.- powiedział Math.

Na górze siedziałam jakieś 5 minut aż wybrałam świetny komplet ubrań a książki zapakowałam w czarną listonoszkę. Następnie przeszłam do mojej toaletki, która znajdował się w garderobie i wykonałam makijaż. Wszystko świetnie się komponowało. Byłam gotowa. Gdy zeszłam na dół Math już na mnie czekał.

- Witam moja punkowa księżniczko.- powiedziała Math.

- Weź przestań.

- Ja tylko mówię prawdę. Gotowa?

- Tak. Ale dziś jedziemy moim.

- Ok. Ale ja prowadzę.- powiedział Math.

- Spoko.

Całą drogę śpiewaliśmy Murator- "Punk Królowa" gdy piosenka się skończyła dojechaliśmy po raz drugi dojechaliśmy pod szkołę. Parking był już pełny a wszystkie oczy podążały za nami.  Math wyszedł pierwszy i otworzył mi drzwi i podał rękę. Wszyscy się na nas patrzyli. Dziewczyny zaraz zaczęły mówić o Macie a chłopacy o mnie. Pierwszą lekcja jaką mieliśmy była Biologia usiedliśmy w ostatnie ławce. Już po pierwszych minutach lekcji mi nie chciało jej się słuchać wyjęłam słuchawki z mojej torebki i podłączyłam do telefonu. Puściłam moją ulubioną pleyliste i pisałam liściki z Mathem. Następne lekcje mijały podobnie. Gdy nadeszła przerwa "obiadowa" udaliśmy się na stołówkę. Gdy Math otworzył drzwi przede mną wszystkie oczy zwróciły się na nas a Matha coś zaskoczyło. Jego zaskoczenie nie trwało długo ale wystarczająco długo aby wampir je dostrzegł. Usiedliśmy jak najdalej od reszty uczniów.

- Math, Math???

- Yyyy....coś mówiłaś?

- Nie. Ale chcę zapytać co cię tak zaszokowało.

- Od kiedy przyjechaliśmy tu czułem zapach wampirów.

- Iiii?

- No i to, że przy tamtym stoliku siedzi moja była rodzina.

- Ta od, której się odłączyłeś.

- Tak ta.

- To choć idziemy do nich.- powiedziałam

- Oni mnie nienawidzą zapewne.- powiedział Math.

- Oj nie wydurniaj się.- powiedziałam.

- Wyjdźmy ze stołówki tamtymi drzwiami i powiedzmy im, że czekamy na nich na zewnątrz.

- To nie takie proste.

- To takie proste Math.- powiedziałam.

- Już dobra, dobra idziemy.

Mijając ich powiedziałam tak aby tylko wampiry słyszały "Czekamy na zewnątrz, chcemy pogadać." Gdy wyszliśmy ze stołówki na dwór oni ruszyli się od stolika i zmierzali ku nam.

- Witamy, witamy, długo pana nie widzieliśmy.- powiedział piękna blondynka.

- Z jakieś piętnaście lat.- powiedział Math.

- Co pana tu sprowadza?- zapytała się Blondynka.

- Wprowadziłem się tu i mamy zamiar zostać tu jakieś trzy lata. A wy od dawna tu mieszkacie?- zapytał Math.

- Od dwóch tygodni.- odezwała się tym razem rudowłosa dziewczyna.

- To, krótko. Widać los tak chciał, że mieliśmy się spotkać.- powiedział Math.

- Najwyraźniej. A jak tam twoja dieta?- tym razem zapytał się brunet.

- Krew ludzką biorę ze szpitala i piję raz na jakiś czas. Czyli od wielkiego święta.- odpowiedział Math.

- Aha.

- Musimy się spotkać jeszcze dzisiaj.- powiedział drugi z chłopaków.

- O której i gdzie?- zapytał Math.

- Po szkole będziemy na was czekać. Tam stoi nas samochód i pojedziecie za nami.- powiedziała blondynka.

- Oczywiście. To do zobaczenia po lekcjach.- powiedział Math.

- Math nie chce mi się wracać na te dwie ostatnie lekcje.- powiedziałam patrząc za siebie ale byłej rodziny Matha już nie było.

- Na tą i tak nam się nie opłaca wracać a na następnej jest Angielski wiec choć pójdziemy zapolować.

- Ok.

Gdy obydwaj się nasyciliśmy zwierzyną ostatnia lekcja już się skończyła. Oczywiście polowanie nie obyło się bez wygłupów i ścigania się. Dochodząc do parkingu zauważyliśmy już grupkę wampirów czekającą na nas.

 __________________________________________________________________________________

Natalia

Sorrka

W ankiecie był błąd, którego nie zauważyłam a czytając koma od Anonima nie zrozumiałam o co chodzi nie dość, że byłam zmęczona bo było po pierwszej jak odpowiadałam na koma z telefonu.  Ale już błąd jest poprawiony i już jest poprawnie napisane. Zapraszam jeszcze raz do wypełnienia ankiety:  http://www.interankiety.pl/interankieta/836d0483b97909a36529422584772dd2?podglad=1
Zuza dzięki tobie kuzyneczko skapnęłam się o co chodzi dzięki :* (Ps. Wiesz, że do przeczytania słowa wystarczy tylko pierwsza i ostatnia litera słowa poprawnie ułożona a reszta może być rozsypana a nawet może być brak  kilku liter. Czy jakoś tak.)

Natalia

Rozdział 5.

Victoria

Gdy byliśmy już w Morgan Hill minęliśmy szkołę pod, którą stało wiele samochodów, wiele z nich miało jakieś trzydzieści lat tylko nieliczne miały mniej niż dwadzieścia. Gdy ostatni raz skręciliśmy w lewo ujrzałam górę na, której stały dwa domu.
- Który to nasz?- zapytałam.
- Ten po prawej.
- Jest cudny.- odparłam
Gdy zaparkowaliśmy w garażu Math się odezwał.
- Zostawmy na razie walizki na razie cię odprowadzę.
Pokazał mi każde pomieszczenie po pomieszczeniu było tu wszystko jak w normalnym domu. Gdy doszliśmy do pokoju na końcu korytarza Math odparł.
- A to, twój pokój Victorio.
Pokój był śliczny i miał dwa pentrą. Na pierwszym piętrze znajdowała się sypialnia i łazienka, Na drugie piętro gdzie znajdowała się garderoba prowadziły cudne schody, które znajdowały się po prawej stronie sypiali. Wszystko było dopięte na ostatni guzik przez Matha chciał mi zrobić niespodziankę i nie wiedziałam do tej pory jak wyglądał cały dom. Miałam też swój samochód, który stał już w garażu a garderoba była wypełniona ubraniami, które kupiliśmy na zakupach dwa dni po mojej przemianie, nadal miała wolnych mnóstwo półek bo tylko dwie były zapełnione ale to się zmieni. Sama nie wiem po co Math chce zapełnic całą garderobę, która jest wielkości całego pietra przedzielonego na pół, druga połowa jest Matha, on poza garderoba ma tam też swoją kolekcje płyt, konsole itp. Na pierwszym pietrze oprócz naszych sypialni znajduje sie gabinet, dwie sypialnie gościnne z małymi łazienkami i małymi garderobami. Na parterze znaduje sie ogromny salon, który jest w centrum domu, po prawej stronie znajduje sie kuchnia i jadalnia a po lewej stronie salonu wielkie oszklone okna. Właśnie siedzialismy we dwóch w salonie kiefy zadzwonił telefon Matha. Kiedy chlopak skończył rozmawiać przez telefon zwrucił się do mnoe.

- Victoria musimy pojechac do szkoły po dokumenty.

- Dobrze daj chwile zaraz wracam.

Pobieglam szybko do garderoby przebrać się założyłam, czerwoną bluzke, czarną skurzaną kurdkę, czarne rurki, które miejscami były szare i dotego czarne szpilki na platformie. Wychodzac z garderoby zdarzylam chwycic moja ulibioną czarną torebkę i zbiegłam na dół.

- Już jestem. 

- To dobrze- powiedział otwierajac przedemna drzwi od garazu a nastepnie od swojego samochodu.

Kiedy przyjechaliśmy pod szkołę wszyscy uczniowie rozchodzilo się właśnie do domów. Zaparkowaliśmy zaraz na przeciwko sekretariatu i udaliśmy sie do dyrektora.

Math zapukał ostrożnie w drzwi a gdy uslyszal słowo "Proszę"otworzył je.

- Witam państwo to napewno rodzeństwo Wiliams.

- Tak zgadza się.- odparł Math.

Wraz z zmianą miejsca zamieszkania zmieniliśmy obaj nazwisko na Wiliams i udajemy przyrodnie rodzeństwo. Czy przynieśliście dokumety podpisane przez rodziców.

- Tak już daję.- powiedział Math.

- Dziekuję. A teraz usiadzcie.- powidział dyrektorka biorąc od Matha dokumęty a drugą ręka wskazujęc dwa krzesła na przeciwko niej.

Dyrektorka powiedziała nam cały regulamin szkoły, dała na też dokumęty do podpisania a na sam koniec dała nam plany zajęć za sprawą "naszych rodziców" mieliśmy wszystkie lelcje razem. Po 50 minutach spędzon w gabinecje dyrektorki ruszylismy do domu. Zauważyłam kontem oka, że w domu obok są już właściciele. Reszte dnia spedziłam na wygłupianiu się z Mathem. "On jest idealny."- pomyślałam. "Ma wszystko to co powin miec mój idealny chłopak. Umnie mnie rozbawić, ma cudowny usmiech, styl, sluch tych samych piosenek co ja a na dodatek potrafi rozmawiac ze mna o niczym godzinami." Gdy była godzina szusta postanowiłam iść wziąść prysznic i się przebrać zostawiając Matha samego w sypialni. Wyszłam z łazienki z jednym recznikiem na głowie a drugim obwiazanym wokół ciała.
___________________________________________________________________________________

Natalia

Ankieta!

http://www.interankiety.pl/interankieta/836d0483b97909a36529422584772dd2
Tu macie ankietę w, której macie wybrać co byście chcieli za temat następnego bloga.
Z góry w drugim pytaniu dałam zmierzch bo wiem, że lubicie go ale ja sama chciałabym odpocząć od zmierzchu trochę i dopiero zacząć coś o zmierzchu po skończeniu "Adoptowanej".
Blog pojawi się na początku roku 2015r. Ale chciałabym już wiedzieć co chcecie i zacząć pisać coś pomału wymyślić a potem dodawać to co bym już chociaż miała.

Natalia

Rozdział 4.

Victoria

 

Gdy Math wyszedł z pokoju bardzo szybko się przebrałam wyglądałam nawet nieźle. Gdy złapałam za klamkę żeby ją otworzyć na chwilę ustałam i przeleciały mi ostatnie dni mojego ludzkiego życia- nie byłam już tą samą osobą byłam bardziej pewna, wysportowana i co przedewszytkim nieśmiertelna.  Wampiry były dla mnie jeszcze parę dni temu bujdą, bajką a teraz jestem jedną z nich. Po chwili byłam gotowa psychicznie jak i fizycznie na spotkanie ze znajomymi Matha. Gdy Math zauważył mnie na schodach wychodząc z kuchni z butelką ludzkiej krwi kazał mi poczekać aż mnie zawoła.
- Słuchajcie czas wreszcie pokazać wam moją niespodziankę. Victoria wejdź.- powiedział Math.
- Hej.- tyle zdołałam z siebie wydusić.
- Victoria jest moją przyjaciółką i chciałbym wam ja przestawić. Więc Victori to jest.....- przestawił mnie z każdym swoim znajomym Math.
Potem tańczyliśmy, śmialiśmy, śpiewaliśmy i wygłupiali. Około godziny dwudziestej drugiej Math zabrał ponownie głos.
- Mam jeszcze jedną wiadomość w poniedziałek wyprowadzamy się  do Morgan Hill.
- Po co?- zapytała Katerina.
- Mieszkam tu za długo.- odparł Math.
- Ale..po co tak daleko?- zapytał Colin.
- Nie byłem tam dawno i stęskniłem się za starymi śmieciami i chce powspominać stare czasy.
- Twój wybór. Ale spokoju ci i tak nie damy, będziemy dzwonić, pisać i spotykać się co jakiś czas i wypadać na imprezy, koncerty itp. Nawet z tobą Victorio.
- Pewnie.- powiedział Math a ja się uśmiechnęłam przyjaźnie.
Była sobota jutro trzeba biedzie się pakować a dokładnie to już dziś pomyślałam patrząc na zegarek, który wskazywał godzinę pierwszą.
- Sharon, Katerin pomożecie mi się spakować?- zapytałam dziewczyny.
- Ja z chęcią.- powiedziała Sharon.
- Ja też.
Dziewczyny były bardzo sympatyczne, cały czas śmiały się i żartowały. Chłopacy byli jak małe dzieci, które nie maja zamiaru dorosnąć. Każdy z nich miał różny charakter ale dwie rzeczy ich łączyło pierwszą była muzyka a drugą potrafienie wygłupiać się i żartować z samych siebie.
Dziewczyną bardzo spodobała się moja garderoba. Każde ubranie oglądaliśmy i przydzielaliśmy do odpowiedniej walizki. W jednej były spodnie, spodenki, w drugiej sukienki i spódniczki, w następnej kurtki i tak dalej. Łącznie miałam 8 dużych walizek z ubraniami, jedną średnia z kosmetykami i jedna małą z biżuteria. Gdy leżałam na łóżku po tym jak punkowcy oddalili się do swoich domów położyłam się na łóżku i myślałam nad jutrem, około czwartej dołączył się do mnie Math.
- O czym tak dumasz mała?- zapytał.
- Nad jutrem i całą wiecznością.
- Powiem tak na pewno będziesz sazana na takiego głupka, który leży koło ciebie i tych wszystkich świrów, którzy poszli godzinę temu.
Parsknęłam śmiechem. Tak przegadaliśmy trzy godziny a następnie udaliśmy się na polowanie ostatnie polowanie na tych ziemiach wrócimy tu na pewno kiedyś. Za jakieś minimum pięćdziesiąt lat wrócimy przynajmniej tak mówił Math. Po polowaniu obejrzeliśmy film a potem wpadli do nas znajomi i się z nami pożegnali. W poniedziałek o godzinie siódmej wyjechaliśmy. Całą drogę śmialiśmy się i śpiewaliśmy przeróżne piosenki, które leciały w radiu.  Na miejscu byliśmy już o godzinie dziesiątej.
___________________________________________________________________________________

Natalia



Jest już blog modowy.

Jest nowy blog ale tym razem modowy:
http://nataszka1239loveb.blogspot.com/
I wracam się po raz kolejny do was z pytaniem
Macie pomysł na bloga tego drugiego????

Natalia

Uwaga! Ważne!

Z wiazku z tym, że jetem chora na moich obydwóch Blogach pojawia sie rozdzialy. Wiem zabiedlam sprawe a zwlaszcza na Adoptowanie ale prosze nie bic i nie zabijac bo robie co moge mialam chwilowe zalamanie i nie NIC kompletnie NIC.
Wiec czekajcie na nowe rozdzialy tu i na Adoptowanej.
To tyle na temat tych blogów a teraz na temat nowego.
Macie jakies pomysly bo mam zamiar zalozyc dwa. Jeden modowy a drugi kto wiem jaki? Macie jakies pomysly? Jak tak to pisac w komach lub na email. *nanka1059@gmail.com
*13natasza@gmail.com
Mam zamiar też założyć Aska dla was i na wasze pytania bede tam was informować na bierząco co gdzie i kiedy sie pojawia, na tekat tego czego polecam do czytania, czy to blog cz ksiazka albo do sluchania a nawet obejrzenia. Bede was na bierzaco informowac.
PODSUMOWANIE
*Beda nidlugo rozdzialy na obydwoch blogach.
*Bedą dwa nowe Blogi.
*Jeden modowy.
*Drugiego temat sami wybieracie
*Będzi dla was Aks gdzie bede informowac o wszystkim o tym co polecam o nowych postach jak i planach na przyszlosc blogow.

Buziaczki i papapa

Natalia

Polecam!!!!

Serdecznie polecam o to tego bloga jest genialny.
http://great-unknown-feeling.blogspot.com/p/blog-page_4224.html?m=1
Opis:
* Opisuje historie po zkoonczeniu 2 wojny hogeardu.
* Miłość dość nie typowych par.
*  Trudność.
*  Banie mówienia o swoich uczuciach.
*  Wrogowie.
Taki dość dziwny opis ale nie chce za wiele zdrazdzać. Obejrzycie zwiastun, przeczytajcie prolog i opis bohaterów a jeśli wam sie spodoba to czytajcie dalej.
Buziaczki papa.

Natalia

Rozdział 3.

Math

 

 

Kilka dni temu napotkałem piękną nowonarodzoną błąkającą się po lesie. Nie wiedziała kim była i co się z nią stało. Nie wiedziałem o niej nic ale postanowiłem jej pomóc i zabrałem ją do siebie. Opowiedziałem jej wszystko o  wampirach i o moim trybie życia i o diecie. Parę lat temu odłączyłem się od mojej rodziny i zacząłem żyć na własną rękę, żywię się podobnie do nich ale wprowadziłem jedną zmianę raz na jakiś czas pije krew człowieka ale nie prosto z człowieka a kradnę ze szpitala. Obecnie mieszkam w Port Angeles ale niedługo mam zamiar wrócić do Morgan Hill  . Jestem ciekawy czy Victoria- tak miała na imię ta nowonarodzona piękność- będzie podróżować ze mną.  Victoria nie dość że była piękna, mądra i odważna to do tego była Pankiem. Matko jak ja kocham dziewczyny Panki a co dopiero takie śliczne- muszę ją koniecznie zapoznać z moimi znajomymi.  Matko od razu ją polubią, co się będzie działo. Za trzy dni koncert w Seattle będzie zajebiście.
- Chcesz poznać moich przyjaciół panków???- zapytałem ją.
- Pewnie.
- To poczekaj zadzwonię do nich, żeby wpadli do nas a potem może gdzieś się wybierzemy.
- Spoko. Tylko czy oni....
- Tak będą chcieli.- przerwałem jej w połowie zdania bo wiedziałem, że chodzi jej o to czy będą chcieli ją poznać.
- A czy oni są wampirami jak my?- zapytała.
- Tak i dlatego tak łatwo mi z nimi chodzić na koncerty, przebywać się z nimi i wygłupiać i nie bać się, że coś im się stanie pod wpływem mojej siły lub braku samokontroli.
- Aha.
Udałem się zadzwonić do mojego znajomego na odebranie telefonu nie musiałem długo czekać odebrał już po dwóch sygnałach.
- No hej stary! Co tam?- odebrał Larry mój najlepszy przyjaciel.
- Siema! A nic wpadniesz dziś z resztą paczki mam niespodziankę.- odpowiedziałem.
- Pewnie. Zaraz wyśle smsy do wszystkich na pewno wszyscy przyjdą.- odpowiedział.
- Dzięki to do zobaczenia. Wpadajcie jak najszybciej.- odpowiedziałem.
- Spoko za około godzinę będę u ciebie.- powiedział i się rozłączył.
- I jak?- zapytał głos za mną.
- Larry do wszystkich wyśle smsy na pewno wszyscy wpadną.
- To dobrze. Będą jakieś dziewczyny?- zapytała.
- Dwie Katerine i Sharon na pewno się dogadacie.
- To fajnie.- uśmiechnęła się i mnie przytuliła.- Dziękuję.
- Nie masz za co dziękować ja nic nie zrobiłem.- powiedziałem odwdzięczając się przytuleniem.
- Jest, jest. Gdyby nie ty to błąkałabym się po tej planecie do osranej śmierci, która by nie nadeszła.
Po 10 minutach w drzwiach pojawiła się grupka ludzi moich ludzi, którzy mieli ze sobą alkohol.
- Siema.- powiedziałem do wszystkich a następnie przywitałem się z każdym z osobna.
- Reszta przyjdzie za chwile.- powiedział Larry gdy się z nimi witałem.
- Ok to ja skoczę na chwile na górę.- powiedziałem.
- Spoko.
Pobiegłem szybko na górę i zapukałem jak najciszej się da i wszedłem do pokoju Victori.
- Prawie wszyscy są już.
- Spoko. Zastanawiam się co ubrać.- powiedziała.
Wczoraj byliśmy na zakupach i wybraliśmy dla niej parę ciuchów.
- Nie wiem, może te glany i te ubrania.- odpowiedziałem.
- Spoko to zejdź jak się ubierzesz a ja idę już na dół.
- Ok.

______________________________________________________________________
Hej sorrka za tępo mojego pisania wiem strasznie wolne ale już jest rozdział 3.
Szczerze nie miałam pomysłu, miałam doła ale teraz wracam inna ja i nwe pomysły.
Kto się nie mógł doczekać rozdziału 3???
Piszcie co sądzicie o Punkach i ciężkiej muzyce.
Buziaczki Natalia
PS. Piszcie też co sądzicie o Rozdziale i wogóle moich wszystkich postach na tym blogu i na starych.



Rozdział 2.

Dziś szkoła z jednej strony jestem załamana a z drugiej wręcz szczęśliwa wreszcie będzie co robić.  Każde z nas na koniec roku ma średnią 6,0 nasze oceny możemy zawdzięczać naszej pamieci, która po przemianie w wampira wzrosła i działa na najwyższych obrotach. Gdy byłam już ubrana czekałam na wszystkich na dole.
- Gotowi?-zapytałam
- Tak.
Po odpowiedzi, której udzielili chórem skierowałam się do garażu. Gdzie oprócz auta Rebeccy stało jedno auto z wielką kokardą na dachu.

- Co to?- zapytałam.

- Twój prezent nasza 104 latko.- powiedział Olivier.

- Matko.. dziękuję,....ale jak wam udało się to zataić prze de mną.

- Ma się te swoje sposoby a Rebecca nic nie wiedziała, więc było łatwiej.- śmiał się Colin z tego, że Rebecca wszystko łatwo wygaduj.

- Dziękuję.- uściskałam oby dwóch chłopaków.

Gdy miałam przytulić Rebecce ona wyciągnęła rękę z mały pudełeczkiem.

- A to ta od de mnie.- powiedziała moja przyjaciółka.

- Dziękuje.- powiedziałam i przytuliłam Rebecce.

- Nie trzeba było.

- Trzeba, trzeba było. Otwórz.

W pudełeczko znajdował się komplet eleganckiej biżuterii: łańcuszek, bransoletka i kolczyki. Wszystko to było ze srebra i diamentów.

- Matko jest to cudowne.

- Miałam taką nadzieje, że ci się spodoba.

- Jeszcze raz wam za to dziękuję. A teraz wsiadajcie do mojego auta bo się spóźnimy.

Olivier po otwarciu drzwi zdjął wielką różową kokard z dachu samochodu.

- Ale jedziemy bez tego.- powiedział rzucając kokardę na podłogę.

Gdy wszyscy siedzieli już w samochodzie a drzwi garażu się otworzyły szybko wyjechałam i nacisnęłam przycisk do zamykania drzwi garażowych. Po pięciu minutach byliśmy na miejscu gdy wjechaliśmy na parking wszystkie oczy podążały za nami. Czasami mnie to wkurza ale co mam na to poradzić. Jeszcze nas nie widzieli i widzieć do wyjścia z auta nie będą bo nasze szyby są jak lustro weneckie my ich widzimy on nas nie. Na razie zachwycił ich tylko mój samochód jestem ciekawa ich reakcji na nasz wygląd. Gdy już zaparkowaliśmy i wyszliśmy z samochodu każdy się już na nas patrzył. Każdy patrzył się na nas z zazdrością a dziewczyny zabrały się za obgadywanie naszej rodziny.  Przez cały apel z okazji rozpoczęcia roku szkolnego wszyscy o nas gadali nawet nauczyciele. Gdy dyrektor skończył swoją paplaninę zaprosił wszystkich po odbiór swoich planów lekcji do sekretariatów.  Po odebraniu planów lekcyjnych udaliśmy się do domu.

___________________________________________________________________________________

Natalia

Już jestem!

hej już jestem wiem nie miało być mnie tylko 10 dni a nie było dłużej wielkie sorry za to. Stwierdziłam, że do puki nie ma was tak wielu to usunę 2 rozdział i dopisze do niego jeszcze trochę.
Łapcie zdjęcie z Włoch na przeprosiny.

Buziaki. Natalia

Wielkie sorry

Hej kochani wielkie dorry za to że nie pojawiaja sie czesto nowe rozdziały ale byłam zajęta wyjazdem do Włoch. Dziś jade i nie bedzie mnie przez 9 dni wybaczcie jeśli nie pojawi sie nowy rozdził. Będę prubować pisać po nocy. Buziaczki i do NN

Rozdział 1.

Amy.

Jutro idziemy do szkoły jestem ciekawa reakcji uczniów. Na pewno będzie taka jak zawsze najpierw zdziwienie, plotki i patrzenie się na nas kiedy tylko się da po dobrym miesiącu wszystko zacznie cichnąć przestaną się nami interesować, obgadywać kiedy tylko się da. Leżałam na moim łóżku i czytałam magazyn o modzie kiedy do drzwi zapukała Rebecca.
- Wejdź.
- Hejson co robisz?
- Leże i czytam. A co?
- A nic słuchaj. Jutro przyjeżdża moja mama bo musi iść do nas do szkoły.
- Po co?
- Dyrektorka potrzebuje gdzieś jej podpisu i coś tam jeszcze.
- Spoko wiesz w co się jutro ubierasz?- zapytałam.
- Tak wiem. A ty wiesz?
- Nie wiem.- odparłam.
- Jak to nie wiesz? Ty zawsze wiesz co masz na siebie ubrać.
- Ale teraz nie wiem.-powiedziałam.
- Choć pójdziemy poszukać ci czegoś do ubrania.- zaoferowała swoją pomoc Rebecca.
- Spoko.
Od razu gdy weszłyśmy do garderoby Rebecca zaczęła się po niej rozglądać. Po pięciu minutach miała już gotowy dla mnie komplet ubrań ale coś mi w nim nie pasował.
- I jak podoba się?- zapytała się Rebecca.
- Tak ale...te buty nie pasują do tego.
Po rozejrzeniu się po garderobie znalazłam to czego szukałam.
Teraz komplet ubrań, które miałam ubrać jutro miał w sobie to coś.
Białe szpilki na platformie idealnie kompletowały się z krótką sukienką, która na dole miała czarne falbany  a  gorset tej sukienki był w biało czarną panterkę. Środek sukienki był przepasany białą wstążką, która z kolczykami i naszyjnikiem dopełniała całości.
- Dziękuję ci Rebecco.- powiedziałam po chwili.
- Nie ma za co. Chcesz zobaczyć co ja jutro ubieram?- zapytała.
- Pewnie.
I obydwie wyszłyśmy  z mojego pokoju udając się do pokoju mojej przyjaciółki. Jej komplet leżał na krześle, które podtrzymywało drzwi do garderoby. Komplet ubrań Rebeccy składał się z  sukienki, która gorset miało czarny a od pasa w dół była z białego materiału przez, który wokół przebiegały czarne małe paseczki, do tego miała czarne szpilki na koturnie, które miały wycięte palce i kokardę. Do tego miała małą czarną pikowaną torebkę, kolczyki w kształcie serca i naszyjnik z wieżą Eiffla.
- Śliczny ten komplet.- powiedziałam.
- Dzięki.
- Gdzie są chłopacy?
- Yyyyy... nie wiem byli w salonie ale coś gadali, że idą na polowanie.
- Aha. Ale przecież jest weekend.- powiedziałam.
Jesteśmy tymi wampirami, które żywią się zwierzętami w tygodniu a w weekendy krwią ludzką, która nas wzmacnia gdy nie to, że tata Rebeccy jest lekarzem i możemy się żywić się krwią ludzką nie robiąc im krzywdy możemy sobie na to pozwolić inaczej żywilibyśmy się tylko zwierzętami.
- No tak ale oni chcieli się rozerwać i jak oni to ujmują "pobawić się ze zwierzętami".
- Aha.
Zeszłyśmy na dół do kuchni. Ja usiadłam na krześle barowym. A Rebecca otworzyła lodówkę i wyciągnęła jeden woreczek krwi.
- Chcesz?- zapytała.
- No może być.- powiedziałam.
Po chwili miałam przed sobą kubek z krwią i słomką.
- Dzięki.- powiedziałam podnosząc głowę znad gazety i uśmiechając się.
- Proszę. Co czytasz?
- Dzisiejszą gazetę.
- Coś ciekawego.
- Tak przed wczoraj zaginęła osiemnastolatka.
- Jak się nazywała?
- Victoria ale nazwisko nie jest podane. Jest tylko jej zdjęcie.- pokazałam wskazując palcem zdjęcie zamieszczone na stronie gazety.  Dziewczyna była śliczna miała długie, śliczne włosty
- Myślisz o tym samy co ja?- zapytała.
- Jeśli chodzi co o to, że zrobił to jeden z naszych. To nie wiem, może gdzieś zabłądziła w lesie albo uciekła.
- Nie wiem.- odparła.
Po przeczytaniu gazety, ktoś zadzwonił do drzwi. Spodziewałam się mamy Rebeccy albo chłopaków ale otwierając drzwi zdziwiłam się był to listonosz.
- Tak?- zapytałam
- Pani Amy McCartney.
Obecnie wszyscy mamy tak na nazwisko.
- Tak.
- Mam dla pani dwie paczki i gazety.
- Aha. Mam gdzieś się podpisać.
- Tu.
Podpisałam się i odebrałam przedmioty, które mężczyzna przede mną trzymał. Gdy weszłam do mieszkania dobiegła do mnie Rebecca, żeby mi pomóc.
- Daj połowę.- powiedziała odbierając od de mnie połowę rzeczy.
Gdy już siedziałam na kanapie w salonie zajęłam się odpakowywanie paczek.
W  obydwóch były ubrania te, które mam ocenić na moim blogu. A gazetami okazały się magazyny, które zamówiłam. Z braku zajęcia zajęłam się moim blogiem. Pisałam i oceniałam wszystko do dwudziestej trzeciej aż nie przyszli chłopacy wtedy wspólnie zaczęliśmy oglądać filmy na pierwszy ogień poszedł film o wampirach "Abracham Linkoln- łowca wampirów" to jak tam byli opisywane wampiry to buja.  Potem oglądać jakiś horror ale, ze mi i Rebecce się nie spodobał poszłyśmy do mojego pokoju i czytałyśmy magazyn a następnie przejrzeliśmy ubranie, które przyszły.
___________________________________________________________________________________

Natalia

Prolog

Wraz z Amy, Colinem i Olivierem zmierzaliśmy moim samochodem do Morgan Hill gdzie mieliśmy zamiar spędzić następne trzy lata. Przez całą drogę śmieliśmy się i śpiewaliśmy. Była druga w nocy gdy dojechaliśmy do domu. Dom był piękny miał sześć sypialni z łazienką i garderobą, kuchnie i salon. Koło niego znajdował się drugi dom, który był równie piękny co nasz, ale był opuszczony, nie zamieszkały od bardzo dawna. Jutro zaczniemy nowe życie w nowym liceum jestem ciekawa jak potoczą się nasze losy w tym liceum.

_____________________________________________________________________________________

Natalia

+1

Hej jeśli podoba wam si ten blog to proszę o wciśnięcie +1 (ten obrazek który wzięłam w czerwoną ramkę to to) a będziecie informowani na bieżąco o nowych postach.

INFO: Rozdział pierwszy już jest pisany powinien pojawić się na dniach.
- Natalia

Przedstawienie postaci



Math
Przystojny wampir kiedyś podróżował z przyszywaną rodziną Rebeccy a nawet był jej członkiem. Paręnaście lat temu odłączył się od nich i zaczął żyć na własna rękę. Jest 60 letnim wampirem "uwięzionym" w ciele 17latka.

Victoria
Przepiękna wampirzyca, która jest nazywana Punkową Królową. Math znajduję ją po jej przemianie błąkającą się po lesie.

Leo(mniej ważny.)
Najlepszy przyjaciel Wiliego ma siedemnaście lat i uwielbia bejzbool.

Wili(mniej ważny.)
Były chłopka Anny ma 17 lat i chodzi do drugiej klasy liceum. Przyjaźni się z Samanthom, Annom i Leo. 

Olivier
 Wampirem jest od 130 lat został przemieniony w wieku 17 lat. Podkochuje się w Amy nikt poza Colinem- jego najlepszym przyjacielem, o tym nie wie. Uwielbia sport tak samo jak Colin.

Colin
Został przemieniony w wampira 106 lat temu w wieku 17lat jego najlepszym przyjacielem jest Olivier. Razem dokuczają dziewczyną albo sobie z nich żartują. Jego dar jest tak samo rzadki jak dar Amy potrafi on przewidywać przyszłość. 

Rodzice Rebeccy
 Gdy Rebecca podróżuje ze swoimi przyjaciółmi po całym świcie ci przeprowadzili si w czasie 103 lat dwa razy. Mogą tak rzadko się przeprowadzać ze względu na dar mamy Rebeccy potrafi ona postarzać ludzi a także przywracać ich normalny wiek.  Tata Rebeccy jest jednym z lepszych lekarzy w USA, mama z kolei prowadzi własne biuro z nieruchomościami.
Gdy chwila tego wymaga udają rodziców Amy, Colina i  Oliviera.

Samatha(mniej ważna.)

Najlepsza przyjaciółka Anny są nierozłączne od pierwszej klasy szkoły podstawowej. Uwielbia tańczyć i grać na swojej gitarze.
 

Anna(mniej ważna.)

Piękna siedemnastolatka, która wraz z przyjaciółką Samanth'om chodzą do liceum w Morgan Hill. Anna uwielbia tańczyć, śpiewać i czytać książki te trzy rzeczy mogła by robić całymi dniami.
 

Rebecca

Sto cztero letnia wampirzyca, która została przemieniona wraz z rodzicami w wampira w dniu swoich 16 urodzin. Uwielbia śpiew i grać na gitarze.
 

Amy

Piękna blond włosa wampirzyca, która wraz z przyjaciółmi Rebeccom, Colinem i Olivierem podróżuje po świecie.  Przemieniona została 103 lata temu ale jej ciało przypomina ciało siedemnastolatki. Amy ma bardzo rzadki dar potrafi czytać w myślach.







 _____________________________________________________________________________________________________

 

Natalia